Türk Metal ve Birleşik Metal-İş Sendikası TİS sürecini bitirdi, MESS ile imzayı attı. İki sendikadan da eş zamanlı yapılan açıklamada birinci 6 ay için %10 + seyyanen 3 lira 70 kuruş zam alındığı duyuruldu. Birinci altı ay için MESS ortalamasına yansıması %27.44. İkinci altı ay zammı ise %30 oldu.

AKP-MHP iktidarının asgari ücrete bile %50 zam yaptığı bir süreçte, sendikalar asgari ücret oranının altında zamma imza attı. Bu yanlışı elbette görüyoruz. Bu yanlışı “örgütlülük sorunu” ya da hükümetin engellemelerine yaslanarak açıklamak mümkün değil. 

İktidarın asgari ücrete yaptığı zammın altında kalmak ve buna imza atmak her ne kadar bir başarı, bir zafer gibi sunulsa da bu eski tip sendikal mücadelenin hezimetidir. Bu hezimet iki sene sonra unutulacak sanılmasın.

Şunu biliyoruz; Türk Metal patron düzeninin sendikası. İşçiler bunu yüzlerce kez deneyimledi ve gördü. Ancak diğer sendikalar da TİS sürecinin toplumsallaşması ve demokratikleşmesi yönünde hiçbir adım atmıyor. Sendikaların amacının, işçi sınıfının kolektif örgütlenmesinden saptığını görüyoruz. TİS mücadelesi ve benzeri her mücadele, bir sendikanın bürokratik iç işleyişine dönüştürülüyor. Halbuki sendikayı işçi yönetiyorsa ve karar süreçlerine müdahale edebiliyorsa mücadele konuşmak mümkündür. Bu gidişatı değiştirecek olan; tüm karar süreçlerine, tüm fabrikalardaki işçilerin asaleten katılmasıdır.

Ortada açık bir aldatma var. Müjde diye sunulan oranlar zafer değil. Bugüne kadarki nidalar  ise atılan imzalarla yine tutarsızlık örneği oldu. İşçilerin asgari ücret zammının altında kalan taslaklara itirazı apaçık ortadaydı. Ancak taslaklar ısrarla revize edilmedi. Türk Metal’in bu oranlara imza atacağı belliydi, mitingleri işçilerin itirazını dindirmek için yaptı. Birleşik Metal-İş grev kararları açıkladı. Grevden iki gün önce metal işçisini enflasyona ezdirerek masadan kalktı. Bu süreçte alınan kararların, duyurulan çalışmaların birçoğunun göstermelik olduğunu işçiler gibi biz de billiyoruz. Bilmemiz gereken bir diğer konu ise; metal sektöründeki sendikaları birbirine bağlayan protokolün varlığıdır. Bu protokol ortadan kalkmadığı sürece Türk Metal bürokrasinin dediği olacaktır. Metal işçisinin ayağına pranga olmaya devam eden bu protokolleri de ortadan kaldırmalıyız.

Metal işçilerinin örgütlü birliği için biz kendi adımıza hariçten gazel okumuyoruz. İşçilerin örgütlenmesi için tüm zorlukların el birliği ile aşılması mümkün. Sendikaların kapıları en başta işçilere, emek mücadelesi yürütenlere açılırsa bu mücadele katlanarak büyür. İşçilerin bile söz hakkına sahip olmadığı, emek mücadelesi yürütenlerin var olan yönetimin yanında olup olmadığına göre konumlandırıldığı bir sendikal hayat hiçbir zorlu sürecin altından kalkamaz. Bu zorlu süreçlerin altından kalkmak üzere bir dinamizm üretemez. 

Bundan sonrasında diğer tüm iş kollarında yürüttüğümüz mücadeleyi, metal iş kolunda da örnek haline getirmek için bir adım bile geri durmayacağız. Elbette ki işçi sınıfını bu örgütsüz, mücadeleden uzak halden çıkarmak için gerekli tüm adımları atacağız. Örgütlü örgütsüz tüm metal fabrikalarında sınıf mücadelesini örgütlemeyi önümüze koyacağız. İlerleyen günlerde bunun sonuçlarını hep birlikte göreceğiz. Bir sonraki TİS süreci, işçi sınıfının bu kadar çaresiz bekleyişi ile sonuçlanmayacak.

Her şey bitmiş değil. Her gün dövülen demir gibi ekmek kavgası tüm sıcaklığı ile kapımızda. Metal işçilerinin umutsuzluğa asla kapılmadan mücadeleye hazırlanması gerekiyor. Bu mücadeleyi tüm deneyimimiz ve birikimimiz ile var edeceğiz. 

GEBZE İşçi Hareketi Koordinasyonu

Birleşik Metal İş Sendikası geçtiğimiz hafta 4 fabrikada grevin 14 Ocak’ta başlayacağını duyurmuştu. Bugün MESS’le yapılan görüşme sonrasında da 6 fabrikada grev tarihini 18 Ocak olarak açıkladı.

Birleşik Metal İş Sendikası, MESS’le yapılan toplantı sonrasında %21’lik zam teklifini kabul etmediklerini belirtirken yayınladıkları açıklamada “Grev uygulamalarının başlamasına az kalınan bu aşamada MESS bugün yapılan toplantıda ücret teklifini ilk 6 aylık dönem için yüzde 21’e yükseltti. MESS’in önceki teklifi ilk 6 aylık dönem için yüzde 17 idi. Sosyal haklara ise daha önce sözleşmenin 1. yılı için verdiği yüzde 19,25 oranındaki artış teklifini %25’e yükseltti. Son günlerde yağmur gibi yağan zam dalgası karşısında bu ücret artışları ile yaşamak mümkün değildir. Bu teklif, metal işçilerinin reel ücret kayıplarını gidermekten uzaktır.” denildi.

18 Ocak’ta greve çıkacak fabrikalar şöyle:

ANADOLU ISUZU (İSTANBUL)

ARPEK ARKAN PARÇA ALÜMİNYUM (GEBZE-KOCAELİ)

CENGİZ MAKİNA (GEBZE-KOCAELİ)

DEMİSAŞ DÖKÜM (BİLECİK)

STOW İZMİT ÜRETİM (KOCAELİ)

TÜRK PRYSMIAN KABLO (BURSA)

130 bin metal işçisinin beklediği 2021-2023 MESS grup toplu iş sözleşmesi sürecinde sona gelindi. Patronların %12’lik zam önerisi ve sendikaların %30’u geçmeyen yetersiz teklifine rağmen görüşmelerde uyuşmazlık çıktı. İşçiler süreci adım adım izliyor ancak hakkımızı almak için harekete geçme vaktine geldik.

Ekonomik krizin boyutları ortada. Temel ihtiyaçlara gelen zamlar sadece kasım ayında %60’ın üzerinde. Dolar, euro her gün rekor üstüne rekor kırıyor. Bu koşullarda MESS ile masaya oturan sendika merkezlerinin zam taslakları çoktan çöp oldu.

Asgari ücrete bile %50 zam yapıldı. Biz Gebze İşçi Hareketi Koordinasyonu olarak ağustos ayında “metal işçisinin hakkı %43 zam” diyerek buna çok yakın bir oran açıkladık. Bu afaki değildi. Çünkü ülkenin enflasyon oranı, ekonomik koşulların gidişatı bunu gösteriyordu. Bunun gerisinde kalan tüm yaklaşımların ve oranların ne kadar öngörüsüz olduğunu hep birlikte görüyoruz.

Metal işçilerine yapılacak zam, asgari ücret oranının, yani %50’nin üzerinde olmak zorundadır. Konfederasyonlar AKP-MHP hükümetinin bile gerisinde bir zam isteyemez. Ancak baktığımızda ortada revize yok, işçinin hakkını almak üzere gerçek bir adım yok. Metal işçileri, fabrika önlerinde yapılan göstermelik açıklamalarla gazı alınacak bir kitle değil bu ülkenin motor gücüdür. Hayatın her alanında üretilen her şey metal işçisinin elinden geçiyor. İşçinin sırtından büyük sermaye grupları büyümeye devam ediyorsa hakkımızı söke söke almak zorundayız. Metal işçisinin zam hakkını “MESS verir mi, veremez mi” tartışmasından artık çıkarmamız gerekiyor. Alacağız demeliyiz. Bunu işçiler derse, adım atarsa gerçek bir mücadeleyi görebiliriz. Çünkü direnişse direniş, grevse grev diyen bir sendikal merkez yok. Direnişi de grevi de örgütlemek metal işçilerinin birliğinden gelen güçle mümkündür.

Patron tehditlerinin, kulaktan kulağa dolanan korku hikayelerinin karşılığı yok. Patronlar fabrikasını kapatıp gitmeyi planlamıyor. Bu ülke patronlar için ucuz işgücü cenneti. Hiçbir patron bizi işsizlikle tehdit edemez. 130 bin metal işçisinin yerini öyle bir haftada dolduramazlar. Patronların boş fabrika binaları, elektrikle dönen makinaları işçi sınıfı olmadan üretsin de görelim! Metal işçisi gücünün, birliğinin, örgütlülüğünün mutlaka peşinden gitmelidir.

Bugünden itibaren metal işçisinin yapması gereken asgari ücret üzerinde zam hakkına sahip çıkmaktır. Çünkü maaşlarımızın asgari ücrete yaklaşması, bizim bundan sonra daha büyük kayıplara doğru gitmemiz anlamına gelir. Bugün maaşımızı alan, yarın geleceğimizi elimizden alır. İşçi sınıfı kriz karşısında ağırlığını masaya daha çok koymalıdır. Metal işçisi tüm işçi sınıfı adına, hakkını almadan masadan kalkmamalıdır.

Bizim işçi sınıfının örgütlülüğünden de mücadelesinden de umudumuz tamdır. Yeter ki bunun bir temsili olsun. O temsili de sendika merkezlerine devretmeyelim. Söz, yetki, karar hakkımızı sendikal merkezlere bırakmayalım. Sonuna kadar TİS sürecinin takipçisi olalım.

Unutmayalım ki her TİS sürecinde kaybedilen haklar, sadece metal işçilerinin değil tüm işçilerin yarınını patronlara peşkeş çekmektir. Buna izin vermeyelim. Her fabrikada en az yüzde 55 zam hakkımıza sahip çıkalım.

Gebze İşçi Hareketi Koordinasyonu olarak tüm metal işçilerinin inisiyatifi ile bu süreci göğüsleyebileceğini biliyoruz. Bulunduğumuz her yerde, her fabrikada tüm imkanlarımız ile metal işçilerinin mücadelesinin yanındayız.

MESS’in Dayatmaları Çöpe!

Söz-Yetki-Karar İşçilere!

Gebze İşçi Hareketi Koordinasyonu